Visualizing Mobility in Cappadocia

Was Cappadocia the hinterland of the largest city in the region, Kayseri? Or did the confluence of roads and routes meeting here give it another status, what Jacopo Turchetto has called a central periphery? This essay argues that it was indeed more than a hinterland. It was a landscape that drew on this confluence, as well as its extraordinary geology. This quality of central periphery was certainly reinforced during a thirteenth-century Seljuk building campaign, although it likely was present during earlier Byzantine centuries. In this essay, I draw on the work of Byzantine art historians, two of them the editors of this volume, and my own work on caravanserais of Seljuk Anatolia in an attempt to assemble scenes of landscape, mobility, and convergence in thirteenth-century Cappadocia. The convergence, painted in broad strokes, comes at the end of the essay, preceded by sections examining the 1950s’ attempts to recuperate and reanimate the Seljuk architectural heritage in Republican Turkey and the extraordinary building campaign of large caravanserais in Cappadocia in the 1220s–1240s.

Visualizing Mobility in Cappadocia

Kapadokya, bölgenin en büyük şehri olan Kayseri’nin hinterlandı mıydı? Yoksa yolların ve güzergâhların buluştuğu bir kavşak noktası olması ona Jacopo Turchetto'nun periferik merkez olarak adlandırdığı başka bir statü mü kazandırmıştı? Bu makale Kapadokya'nın bir hinterlanttan fazlası olduğunu öne sürmektedir. Kapadokya’nın oluşturduğu coğrafi manzara hem olağanüstü jeolojisinden hem de bu kesişimden yararlanmaktaydı. Bölge muhtemelen daha önceki Bizans döneminde de merkezi bir perifer niteliği taşımaktaydı ancak bu durum on üçüncü yüzyıldaki Selçuklu inşa faaliyeti sırasında daha da pekişti. Bu makalede, Bizans sanat tarihçilerinin—ki bunlardan ikisi bu cildin editörüdür—çalışmalarından ve on üçüncü yüzyıl Kapadokyası’ndaki coğrafi manzara, hareketlilik ve kesişim noktasının bir arada olduğu bir tablo oluşturmaya çalıştığım Selçuklu Anadolusu’ndaki kervansaraylar üzerine olan çalışmamdan faydalandım. Söz konusu kesişme, 1950'lerin Cumhuriyet dönemi Türkiyesi’ndeki Selçuklu mimari mirasını onarma ve yeniden ayağa kaldırma girişimleri ile 1220’ler ve 1240’lı yıllarda Kapadokya’daki büyük kervansarayları içeren olağanüstü inşa faaliyetini inceleyen bölümlerle birlikte makalenin son kısmında genel hatlarıyla ele alınmıştır.